Członkowie

Absolwentka architektury krajobrazu na Wydziale Kształtowania Środowiska i Rolnictwa UWM w Olsztynie (2004) oraz na Wydziale Ogrodnictwa i Architektury Krajobrazu SGGW w Warszawie (2006). Tytuł doktora w dyscyplinie kształtowanie środowiska ze specjalnością architektura krajobrazu uzyskała z wyróżnieniem w 2014 roku na Wydziale Kształtowania Środowiska i Rolnictwa UWM w Olsztynie.

Od 2006 roku prowadzi działalność gospodarczą z zakresu architektury krajobrazu specjalizującą się w inwentaryzowaniu, analizach oraz projektach rewaloryzacji zabytkowych założeń parkowych i ogrodowych.

Od 2016 roku zatrudniona w Katedrze Architektury Krajobrazu UWM w Olsztynie. Prowadzi zajęcia przede wszystkim z zakresu konserwacji i rewaloryzacji krajobrazu i projektowania konserwatorskiego.

Od 2010 roku jest prezesem Warmińsko-Mazurskiego Oddziału SPAK, a od 2013 roku członkiem Zarządu Głównego SPAK.

Autorka kilkudziesięciu opracowań z zakresu rewaloryzacji zabytkowych założeń parkowych i ogrodowych oraz analiz krajobrazowych terenów wiejskich. Do jej zainteresowań naukowych i zawodowych zaliczają się krajobrazy wiejskie – ich analiza, kształtowanie, ochrona ale także tematyka zieleni miejskiej, gdzie udziela się przede wszystkim społecznie.

Absolwent architektury krajobrazu na Wydziale Kształtowania Środowiska i Rolnictwa UWM w Olsztynie (2006 - wyróżnienie) oraz na Wydziale Ogrodnictwa i Architektury Krajobrazu - SGGW w Warszawie (2007).

W 2008 ukończył studia z zakresu gospodarki przestrzennej o specjalności gospodarowanie przestrzenią i nieruchomościami na Wydziale Geodezji i Gospodarki Przestrzennej UWM w Olsztynie.

Tytuł doktora nauk technicznych w dyscyplinie architektura i urbanistyka uzyskał z wyróżnieniem w 2013 r. na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej im. Tadeusza Kościuszki.

Od 2007 r. zatrudniony w Katedrze Architektury Krajobrazu i Agroturystyki UWM w Olsztynie. Prowadził zajęcia z 12 przedmiotów ze studentami architektury krajobrazu, ogrodnictwa i ochrony środowiska. Od 2009 r. jest opiekunem Koła Naukowego Architektów Krajobrazu 'Horyzont' (www.uwm.edu.pl/kakia/kolo), a od 2010 vice-przewodniczącym Warmińsko-Mazurskiego Oddziału SPAK'u. Od 2013 r. prowadzi zajęcia na Uniwersytecie Dzieci.

W latach 2004-2006 otrzymywał stypendium Ministra Edukacji i Nauki oraz Ministra Edukacji Narodowej i Sportu za osiągnięcia w nauce. W roku 2013 otrzymał stypendium artystyczne Marszałka Województwa Warmińsko-Mazurskiego.

Autor kilkuset opracowań z zakresu architektury krajobrazu, planowania przestrzennego i ochrony środowiska na terenie 14 województw. Głównie - analizy krajobrazowe związane z rozwojem energetyki wiatrowej, prognozy oddziaływania na środowisko, opracowania ekofizjograficzne, inwentaryzacje i ekspertyzy dendrologiczne, projekty zagospodarowania przestrzeni publicznych, ogrody itp. Autor kilkudziesięciu publikacji i posterów naukowych, uczestnik kilkuset konferencji, szkoleń, warsztatów i staży. Pomysłodawca i organizator wielu akcji społecznych, konferencji i działań artystycznych w przestrzeniach publicznych.

Więcej na: www.antolak.ingrafo.net

W 1970 roku ukończył studia magisterskie na kierunku melioracje wodne na Wydziale Melioracji Wodnych Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu (obecnie Wydział Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu – WIKŚiG UPW) i uzyskał tytuł zawodowy magistra inżyniera melioracji wodnych. Na macierzystym wydziale uzyskał stopień doktora (1979) i doktora habilitowanego (1991) oraz tytuł profesora (2001).

Pracownik Instytutu Kształtowania i Ochrony Środowiska (1971-2006), a następnie Instytutu Architektury Krajobrazu, w którym był dyrektorem (2006-2009), p.o. dyrektorem (2009-2010) i jest kierownikiem Zakładu Inżynierii i Ochrony Krajobrazu (2006-). Prodziekan (1996-1999) i dziekan WIKŚiG (1999-2005), prorektor ds. rozwoju UPW (2008-). Inicjator i pierwszy kierownik Centrum Modelowania Procesów Hydrologicznych (2003-2008) – jednostka wspólna Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, Politechniki Wrocławskiej, Uniwersytetu Wrocławskiego oraz „Hydroprojektu Wrocław” Sp. z o. o.).

Brał udział w utworzeniu i prowadzeniu zajęć na czterech kierunkach studiów: ochrona środowiska, architektura krajobrazu, gospodarka przestrzenna, inżynieria i gospodarka wodna oraz studiów doktoranckich w dyscyplinie kształtowanie środowiska. Obecnie prowadzi zajęcia na kierunkach: architektura krajobrazu (seminaria dyplomowe inżynierskie i magisterskie, inżynieria i ochrona krajobrazu) oraz inżynieria i gospodarka wodna (prawo i administracja wodna).

Specjalista w dyscyplinie kształtowanie i ochrona środowiska. Autor ponad 200 publikacji i opracowań dotyczących obiegu wody w zlewniach rolniczych, kształtowania i ochrony środowiska rolniczego, inżynierii i ochrony krajobrazu. Promotor ośmiu rozpraw doktorskich, w tym trzech w zakresie architektury krajobrazu. Organizator szeregu konferencji naukowych i naukowo-technicznych związanych z kształtowaniem i ochroną środowiska.

Członek Komitetu Melioracji i Inżynierii Środowiska Rolniczego PAN (1993-), Komitetu Ochrony Przyrody PAN (1993-2002), przewodniczący Rady Dolnośląskiego Zespołu Parków Krajobrazowych. Ekspert Państwowej Komisji Akredytacyjnej dla kierunku architektura krajobrazu (2006-2007). Członek-założyciel i Prezes Stowarzyszenia Polskich Architektów Krajobrazu (2009-). Członek Zespołu opiniodawczo-doradczego Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska we Wrocławiu przy rezerwacie przyrody „Stawy Milickie” (2009-). Inicjator porozumienia 11. polskich uczelni „Unia Uczelni na Rzecz Rozwoju Kierunku Studiów Architektura Krajobrazu”, popisanego 17 maja 2012 roku, i przewodniczący Komitetu Wykonawczego tego porozumienia.

W 2006 roku ukończył studia magisterskie na kierunku architektura krajobrazu na Wydziale Ogrodnictwa i Architektury Krajobrazu Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, a następnie był uczestnikiem studiów doktoranckich na ww. wydziale. W roku akademickim 2008/2009 był stypendystą Fundacji Fulbrighta na Harvard Graduate School of Design w USA.

Stopień naukowy doktora nauk rolniczych w dyscyplinie ogrodnictwo, w specjalności architektura krajobrazu, nadany przez Radę Wydziału Ogrodnictwa i Architektury Krajobrazu SGGW, uzyskał w 2011 roku, na podstawie rozprawy pt. „Ogrody tymczasowe w przestrzeniach kolektywnych”, wykonanej w ramach projektu badawczego Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego nr N N527 075238 (promotor: prof. dr hab. Jan Maria Rylke; recenzenci: dr hab. Janusz Alfred Skalski i dr hab. inż. Weronika Maria Wiśniewska).

Zajmuje się tematyką ogrodów tymczasowych i sztuki krajobrazu. Autor szeregu artykułów naukowych. Pracował m.in. przy rewaloryzacji wiktoriańskiego założenia ogrodowego Kylemore w Irlandii, prowadził warsztaty "W kręgu sztuki krajobrazu" w Galerii Zachęta (ZetPeTy) i stworzył zielone instalacje w galerii Heppen Transfer ("Teren Zamknięty, czyli Garden Peepshow"). We wrześniu 2009 roku zorganizował, dzięki pomocy stołecznego Biura Ochrony Środowiska, pierwszy warszawski Park(ing) Day (inicjatywa międzynarodowa), tworząc mini-parki na miejscach parkingowych w ścisłym centrum miasta. Jest współtwórcą programu cyklu "Zielonych Debat - śniadań na trawie" organizowanego w 2009 przez Centrum Komunikacji Społecznej Urzędu m.st. Warszawy. Członek artystycznego kolektywu Parque-no, z którym wspólnie realizował m.in. żyjącą, zieloną ścianę w Galerii Kordegarda i „Muzyczny Ogród Postkatastroficzny” na Festiwalu Ogrodów w Bolestraszycach. Współpracuje z wieloma organizacjami pozarządowymi: ze Stowarzyszeniem „Odblokuj”, z którym tworzył centrum sąsiedzkie na Dolince Służewieckiej „M3” oraz projekt aranżacji praskiego podwórka w ramach programu Unii Europejskiej „Blok, podwórko, kamienice – ożywiły się dzielnice”. Z Fundacją „Na miejscu”, której jest współzałożycielem, i nowojorskim Project for Public Spaces od września 2012 realizuje grant Fundacji Batorego dotyczący rewitalizacji Rynku Mariensztatu i skweru na warszawskiej Woli. Prezes Mazowieckiego Oddziału Stowarzyszenia Polskich Architektów Krajobrazu. Pracuje także dla Europejskiej Federacji Architektury Krajobrazu (EFLA) w grupie ds. komunikacji oraz przy międzynarodowym programie badawczym EU-Teach, dotyczącym standardów nauczania architektury krajobrazu w Unii Europejskiej.

Więcej informacji: www.parque-no.org

W 2006 roku ukończyła studia magisterskie na kierunku architektura krajobrazu na Wydziale Inżynierii kształtowania Środowiska i Geodezji ówczesnej Akademii Rolniczej we Wrocławiu, a następnie była uczestnikiem studiów doktoranckich na ww. wydziale. W latach 2008-2012 zrealizowała projekt badawczy, promotorski nt. „Dynamika przemian krajobrazu dolin rzecznych na obszarze Kotliny Jeleniogórskiej”, finansowany przez MNiSW.

Stopień naukowy doktora nauk rolniczych w dyscyplinie kształtowanie środowiska, w specjalności architektura krajobrazu, nadany przez Radę Wydziału Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, uzyskała w 2011 roku, na podstawie rozprawy pt. „Dynamika przemian krajobrazu dolin rzecznych na obszarze Kotliny Jeleniogórskiej” (promotor: prof. dr hab. inż. Andrzej Drabiński; recenzenci: prof. dr hab. inż. arch. Aleksander Böhm i dr hab. Beata Raszka, prof. nadzw.).

Zajmuje się ochroną zabytkowego krajobrazu Kotliny Jeleniogórskiej, zastosowaniem technik GIS w rekonstrukcji i wizualizacji przemian krajobrazu oraz sztuką ogrodową i koncepcją estetyzacji krajobrazu w XVIII i XIX wieku. Doświadczenia naukowe i zawodowe zdobyła w czasie dwóch pobytów naukowych w Instytucie Herdera w Niemczech (2007 i 2009) i stażu badawczego w Instytucie Herdera (2009), podczas którego opracowała koncepcję wizualizacji i rekonstrukcji zmian krajobrazu w otoczeniu Jeleniej Góry w latach 1886-1998, jako część projektu pt. „Historyczno-geograficzny atlas miast śląskich”. Uczestniczyła przy opracowaniu części materiałów na potrzeby wystawy i publikacji pt. „Na tyłach dworu. O historii folwarków i władzy dworskiej w Kotlinie Jeleniogórskiej”, zorganizowanej przez Fundację Łomnica i Gesellschaft für interregionalen Kulturaustausch. W latach 2005-2006 brała udział w programie stypendialnym Fundacji Heinricha Bölla z zakresu zintegrowanego rozwoju obszarów w UE. Prowadziła warsztaty w Łęknicy w ramach seminarium dla nauczycieli architektury krajobrazu „Style, kompozycja i rewaloryzacja w europejskiej sztuce ogrodowej”. W 2012 roku otrzymała wyróżnienie w konkursie fotograficznym „Kadry Modernizmu” zorganizowanym przez SARP Oddział we Wrocławiu w ramach Dolnośląskiego Festiwalu Architektury DoFA’12.

Absolwentka kierunku architektura krajobrazu w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Stopień naukowy doktora zdobyła również na tej uczelni. Ukończyła kilka kierunków studiów podyplomowych, zdobyła legitymację Certyfikowanego Inspektora Drzew.

Praktyk architektury krajobrazu, obecnie pracownik jednostki samorządu terytorialnego zajmujący się gospodarką przestrzenną, planowaniem strategicznym i zintegrowanym oraz sprawami krajobrazu. Wcześniej pełniła obowiązki Naczelnika Wydziału Ochrony Środowiska.

Szczególnie interesuje się planowaniem, gospodarowaniem i ochroną krajobrazu, orzecznictwem w tym zakresie oraz partycypacją społeczną. Pasjonatka drzew, zajmuje się ich ochroną w sferze praktycznej. Popularyzatorka architektury krajobrazu zaangażowana w prace nad udoskonalania systemu edukacji na poziomie szkół średnich. Bierze aktywny udział w procesie tworzenia systemu podnoszenia kwalifikacji zawodowych architektów krajobrazu.

Od wielu lat jest członkiem Stowarzyszenia Polskich Architektów Krajobrazu, zaangażowanym w tworzenie struktur terenowych Oddziału Mazowieckiego, obecnie członek Zarządu Głównego SPAK. Z ramienia Stowarzyszenia była członkiem Społecznej Rady ds. Ochrony Dziedzictwa Kulturowego przy Prezydencie m. st. Warszawy.

Jest absolwentem Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu Wydziału Melioracji i Inżynierii Środowiska w zakresie budownictwa i kształtowania środowiska oraz Politechniki Wrocławskiej Wydziału Architektury w zakresie architektury krajobrazu. Obszar badawczy to architektura krajobrazu i kształtowanie środowiska, szczególnie w aspekcie antropopresji ekoenergetycznej w krajobrazie.

Dodatkowo specjalizuje się w zarządzaniu wiedzą w wymiarze interdyscyplinarnym i metodach promocji nauki. Od 1993 do 2001 roku zatrudniony w Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu w Instytucie Budownictwa, a następnie w Instytucie Budownictwa i Architektury Krajobrazu. Autor kilkudziesięciu prac o charakterze naukowym, w tym monografii wydanych w języku polskim i angielskim oraz prac dydaktycznych i popularnonaukowych. Inicjator i redaktor naczelny czasopism: ALMA MATER i Magazynu Popularnonaukowego INGENIUM, a także monografii poglądowych wydawanych w ramach dwóch serii wydawniczych: „Zarządzanie wiedzą w regionie” i „Wiedza drogą do sukcesu”.

Należy m.in. do Stowarzyszenia Polskich Architektów Krajobrazu, Międzynarodowego Stowarzyszenia EUSEA (European Science Events Association), Polskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy Naukowych „Naukowi.pl” - przedstawiciela European Union of Science Journalists' Associations – EUSJA.

Irena Niedźwiecka-Filipiak jest absolwentką Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej, gdzie w 2010 r. uzyskała stopień doktora habilitowanego nauk technicznych. Po ukończeniu studiów przez kilka lat pracowała w zawodzie architekta w Biurze Projektów Budownictwa Wiejskiego w Toruniu.

Od 1988 r. związana z Uniwersytetem Przyrodniczym we Wrocławiu (dawniej Akademią Rolniczą), gdzie jest dyrektorem Instytutu Architektury Krajobrazu. Jej zainteresowania naukowe od wielu lat dotyczą problematyki wiejskiej. Czynnie działa w Programie Odnowy Wsi na terenie Opolszczyzny i Dolnego Śląska. Prowadzi wykłady z zakresu zachowania dziedzictwa kulturowego wsi, zasad i wzorców kształtowania przestrzeni publicznej na wsi dla liderów wiejskich, koordynatorów i przedstawicieli władz lokalnych. W swoim dorobku ma również szereg opracowań studiów historyczno-ruralistycznych i planów rozwoju miejscowości ze szczególnym uwzględnieniem wartości kulturowych i tożsamości miejsca. Jej zainteresowania naukowe łączą się również z rozwojem małych miast, krajobrazem fortecznym i planowaniem przestrzennym. Jest autorką i współautorką 5 monografii oraz kilkudziesięciu artykułów naukowych. Współorganizuje plenery malarskie studentów kierunku architektury krajobrazu.

Praca dydaktyczna i naukowa Ireny Niedźwieckiej-Filipiak ma charakter interdyscyplinarny, obejmuje architekturę wsi, zagospodarowanie przestrzenne osiedli, ochronę środowiska i kształtowanie krajobrazu wiejskiego.

Architekt, specjalista w zakresie planowania przestrzennego i architektury krajobrazu. Ukończyła studia na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej i tam rozpoczęła pracę naukowo-dydaktyczną. Po przeprowadzce do Poznania pracowała na Wydziale Architektury Politechniki Poznańskiej, potem na Wydziale Ogrodnictwa i Architektury Krajobrazu Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, gdzie współtworzyła nowy kierunek studiów Architektura Krajobrazu i kierowała Zakładem Architektury Krajobrazu. Była inicjatorem, twórcą i kierownikiem Studium Podyplomowego Architektura Krajobrazu, a także opiekunem studenckiego Koła Naukowego Architektów Krajobrazu. Od 2016 roku pracuje na Wydziale Architektury i Wzornictwa Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, gdzie kieruje Pracownią Projektowania Urbanistycznego i Planowania Przestrzennego.

Odbyła staż naukowy w Netherlands Institute of Tourism and Transport Studies w Bredzie w Holandii, a w ramach programu Socrates prowadziła wykłady, seminaria i ćwiczenia w Hogeschool Brabant w Tilburgu w Holandii. W latach 1992-2015 była członkiem Europejskiego Ruchu Odnowy Wsi i Małych Miast ECOVAST, prezesem Sekcji Polskiej i członkiem Komitetu Międzynarodowego. Brała udział w pracach Rady Europy nad tworzeniem Europejskiej Konwencji Krajobrazowej.

W swojej pracy naukowo-badawczej, studialno-projektowej i dydaktycznej zajmuje się planowaniem przestrzennym, projektowaniem obszarów wiejskich, ochroną i kształtowaniem krajobrazu oraz kształtowaniem systemu zieleni miejskiej. Jest autorką ok. 120 publikacji, kilkudziesięciu opracowań studialnych i projektowych oraz ekspertyz i recenzji naukowych. Uczestniczyła w wielu konferencjach naukowych w kraju i za granicą, wygłaszając referaty. Wypromowała ponad 100 architektów i architektów krajobrazu. Prace dyplomowe wykonane pod jej kierunkiem zdobyły 40 nagród na konkursach krajowych i międzynarodowych.

Była jednym z założycieli Stowarzyszenia Polskich Architektów Krajobrazu, obecnie jest Wiceprezesem Zarządu Głównego SPAK. W latach 2015-2019 była członkiem Miejskiej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej w Poznaniu. Obecnie jest członkiem poznańskiego Think Tanku, Rady Naukowej Audytu Krajobrazowego Województwa Wielkopolskiego, Wojewódzkiej Rady Ochrony Zabytków w Poznaniu oraz Rady Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Wielkopolskiego. Współpracuje z Urzędem Miasta Poznania i Fundacją Rozwoju Miasta Poznania, m.in. w ramach organizacji konkursów na koncepcje kształtowania zieleni miejskiej.

Marcin Sobota w 2001 roku ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego. W 2004 r. ukończył aplikację sędziowską, a w 2005 r. uzyskał wpis na listę adwokatów Izby Adwokackiej we Wrocławiu i do chwili obecnej prowadzi Kancelarię Adwokacką we Wrocławiu. W 2007 roku na podstawie uchwały Rady Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach uzyskał stopień naukowy doktora nauk prawnych. Począwszy od 2007 roku jest zatrudniony na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu na Wydziale Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji, w Instytucie Architektury Krajobrazu, na stanowisku adiunkta.

Odbył staże naukowe na Uniwersytecie Mizcu w Pekinie w Chinach, a także w Institut für Wasserwirtschaft Siedlungswasserbau und Ökologie w Weimarze w Niemczech oraz Branderburgische Technische Universitat Cottbus-Senftenberg w Niemczech.

Od 2016 roku jest członkiem Zarządu Głównego Stowarzyszenia Polskich Architektów Krajobrazu, pełniąc funkcję Sekretarza Generalnego. Od 2021 r. jest członkiem International Water Association.

Jest autorem kilkudziesięciu publikacji z zakresu prawa wodnego, prawa ochrony środowiska. Przedmiotem jego zainteresowań oraz badań naukowych pozostają także aspekty prawne kształtowania krajobrazu.

W 2001 roku ukończyła studia magisterskie na kierunku Architektura i Urbanistyka Wydziału Budownictwa i Architektury Politechniki Szczecińskiej, a nastepnie podjęła studia doktoranckie w Katedrze Projektowania Krajobrazu na Wydziale Kształtowania Środowiska i Rolnictwa ZUT w Szczecinie. W 2007 roku obroniła pracę doktorską na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej nt. „Kształtowanie przestrzeni publicznej w systemie zieleni miejskiej na przykładzie Szczecina” prowadzoną pod kierunkiem profesora Adama Szymskiego. Recenzentami doktoratu byli profesorowie: Alina Drapella-Hermansdorfer z Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej oraz Zbigniew Myczkowski z Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej. Temat doktoratu realizowany był w ramach projektu badawczego Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Kolejny ministerialny międzynarodowy projekt naukowy, którego była współkoordynatorem i głównym wykonawcą realizował temat: „Budowa tożsamości Szczecina w oparciu o wykorzystanie kulturowych wartości krajobrazu nadrzecznego miasta”, ukończono w 2012 roku. W 2011 roku autorka obroniła dyplom Politechniki Warszawskiej na studiach podyplomowych Planowanie Przestrzenne, a rok później dyplom studiów podyplomowych Rewitalizacja architektoniczno-urbanistyczna obszarów miejskich Politechniki Gdańskiej.

Jest między innymi członkiem zespołu problemowego ds. Zrównowazonego Rozwoju Komitetu Przestrzennego Zagospodarowania Kraju PAN. Od 2008 roku pełni również funkcję vice-przewodniczącej Rady Programowej kierunku Gospodarka Przestrzenna utworzonego w 2011 roku na WKŚiR ZUT w Szczecinie.

Zainteresowania naukowe i zawodowe Elizy Sochackiej-Sutkowskiej obejmują problematykę zasad planowania i projektowania zrównoważonego środowiska miejskiego, w szczególności jego rewitalizacji, w tym systemowych metod kształtowania miejskiej przestrzeni publicznej i terenów zieleni jako warunku procesu rewitalizacji obszarów miejskich w ujęciu zarówno planistycznym jak urbanistyczno-krajobrazowym. Jest autorem wielu publikacji naukowych w tym obszarze, w tym współautorem dwóch monografii: „Tożsamość Krajobrazu Miasta” oraz „Budowa tożsamości Szczecina w oparciu o wykorzystanie kulturowych wartości krajobrazu nadrzecznego miasta”. Prowadzi zajęcia z zakresu planowania przestrzennego i rewitalizacji, jak również projektowania miejskich przestrzeni publicznych na kierunkach studiów: Architektura Krajobrazu i Gospodarka Przestrzenna. Aktywnie angażuje się w rozwój i promocję rewitalizacji obszarów śródmiejskich w Szczecinie, współpracując w tym celu z jednostkami administracji samorządowej, spółkami miejskimi, instytucjami oraz firmami i mieszkańcami obszaru, służąc merytorycznym wsparciem.

W 2014 roku ukończyła studia magisterskie na kierunku Architektura Krajobrazu na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. Naukę na macierzystym wydziale kontynuowała w ramach studiów doktoranckich w latach 2015-2019. Jest również absolwentką studiów podyplomowych Planowanie Krajobrazu i Gospodarka Przestrzenna.

Stopień naukowy doktora nauk inżynieryjno-technicznych w dyscyplinie architektura i urbanistyka, nadany uchwałą Rady Naukowej Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej, uzyskała w 2022 roku, na podstawie rozprawy pt.: „Wpływ wielkopowierzchniowych wystaw ogrodowych na strukturę miasta na przykładzie wybranych wystaw organizowanych na obszarze dawnych Niemiec Wschodnich”.

W latach 2015-2018 pracowała w Zakładzie Architektury Krajobrazu na Uniwersytecie Rzeszowskim na stanowisku asystenta. W 2018 roku podjęła pracę w Pracowni Projektowej w Zarządzie Zieleni Miejskiej w Krakowie. W ramach pracy w Zarządzie Zieleni Miejskiej jest czynnym projektantem terenów zieleni i współautorką wielu projektów zagospodarowania terenu.

W ramach działalności społeczno-organizacyjnej na Uniwersytecie Rzeszowskim oraz w ramach studiów doktoranckich na Politechnice Krakowskiej brała udział w organizacji konferencji naukowych, wykładów popularno-naukowych, warsztatów studenckich i wyjazdów studyjnych ze studentami koła naukowego. W latach 2016-2018 działała w zespole redakcyjnym czasopisma naukowego Topiarius: Studia krajobrazowe, a także w zespołach redakcyjnych kilku monografii. Jest autorką i współautorką ponad 20 artykułów naukowych i rozdziałów w monografiach. Poprzez działalność naukową i popularyzatorską zajmuje się rozpowszechnianiem idei festiwali ogrodowych w Polsce.

Od 2016 roku jest członkiem Oddziału Podkarpackiego SPAK oraz członkiem Zarządu Głównego Stowarzyszenia Polskich Architektów Krajobrazu.

Ukończyła Wydział Architektury Politechniki Krakowskiej, gdzie od 1988 r. pracuje w Instytucie Architektury Krajobrazu. Stopień doktora habilitowanego nauk technicznych w dyscyplinie architektura i urbanistyka w specjalności architektura krajobrazu uzyskała w 2007 r.

Pracowała również w pracowniach planowania przestrzennego. Prowadzi na kierunku architektura krajobrazu zajęcia m.in. z projektowania, planowania przestrzennego, historii architektury i sztuki ogrodowej oraz współczesnej architektury krajobrazu. Wykonuje prace badawcze i projektowe dotyczące współczesnych i historycznych założeń ogrodowych i parkowych oraz studia krajobrazowe, także w skali planowania przestrzennego.

Jest autorem i współautorem prac studialnych i projektowych: m.in. ogrodów dworskich i pałacowych, parków publicznych, salinarnego w Wieliczce, klasztornego w Mogile, ogrodów królewskich: w Łobzowie, przy Zamku Królewskim w Warszawie i na Wawelu, ogrodów śródblokowych. Jest też współautorem koncepcji kształtowania systemów terenów zieleni miejskiej: Krakowa i Sanoka. Autorka i współautorka ponad 130 publikacji – głównie prac z zakresu architektury krajobrazu i historii sztuki ogrodowej. Pośród nich jest m.in. 9 publikacji książkowych: w tym praca habilitacyjna "Zieleń jako współczesny czynnik miastotwórczy ze szczególnym uwzględnieniem roli parków publicznych".